O Wydawnictwie | wersja beta

Percepcja słuchowa jednym z czynników prawidłowej komunikacji interpersonalnej

Tekst eksperta: Percepcja słuchowa jednym z czynników prawidłowej komunikacji interpersonalnej

 

Człowiek poznaje świat wielozmysłowo. Może doświadczać pozytywnych i negatywnych bodźców: wzrokowych, słuchowych, czuciowych, węchowych czy smakowych. Jako osoby słyszące nie potrafimy odczuć zaburzenia percepcji słuchowej ani określić ilości czy jakości wynikających z tego ograniczeń. Nie znamy codziennych, realnych problemów ludzi z niedosłuchem czy też głuchych. Jest to zaburzenie, które może wystąpić w każdym wieku, z różnej przyczyny i w różnym stopniu. Organizm ludzki wypracowuje mechanizmy zastępcze, tzw. rekompensaty, które dostosowują go do jak najsprawniejszego funkcjonowania. Można skorzystać z udogodnień techniki i wspomóc się nowościami technologicznymi. Są to jednak tylko dodatki do niezbędnej, systematycznej i intensywnej pracy nad słuchaniem i mówieniem.

Percepcja słuchowa jest jedną z ważniejszych funkcji psychofizycznych człowieka. To zdolność odbierania, różnicowania i identyfikowania dźwięków. Słuch kształtuje mowę i wpływa na naukę, jak również na samoświadomość i samoocenę. Jeśli otrzymujemy błędne komunikaty, udzielamy błędnych odpowiedzi. Słuch jest łańcuchem powiązań, a że człowiek jest istotą społeczną, to potrzebuje bezpieczeństwa, akceptacji, zrozumienia, wsparcia oraz przynależności. Jeśli dojdzie do uszkodzenia któregoś ogniwa, zaburzeniu ulegną poszczególne obszary jego funkcjonowania. Powstałe utrudnienia wpływają na rodzaj i jakość komunikacji. Na znajomości, bliskość, zaufanie, czy samoocenę. Bariery, które napotykają osoby z dysfunkcją słuchu, często wpływają na poziom ich funkcjonowania. Ponadto ograniczenia dotyczą możliwości korzystania z wielu środków masowego przekazu, tak więc zasób informacji także jest ograniczony.

Zakres kompleksowego programu edukacyjnego dla dziecka uwarunkowany jest ogromną liczbą czynników wpływających na możliwości osiągnięcia zamierzonego celu, czyli jak najlepszego przygotowania go do uczestnictwa w społeczeństwie. Do tych czynników należy zaliczyć: wiek dziecka, moment zdiagnozowania i rozpoczęcia interwencji, jego możliwości poznawcze, stopień ubytku słuchu, zaangażowanie rodziny oraz fakt, czy rodzice są osobami słyszącymi, czy głuchymi.

Dzieci i rodzice mają obecnie dużo możliwości, by dziecko mogło nauczyć się słuchać i mówić na poziomie umożliwiającym samodzielne funkcjonowanie. Osoba rehabilitująca dziecko tworzy indywidualny program terapii, dając rodzicom możliwość wyboru i współuczestnictwa. Wymienić tu należy m.in.: edukację oralną, fonogesty czy język migowy, choć najważniejsza w tym wszystkim jest współpraca i zaangażowanie: dziecko – rodzice/rodzina – specjalista. Taki zespół daje najlepsze i najszybsze efekty. Nauka powinna rozpocząć się niezwłocznie po otrzymaniu diagnozy.

U nieco starszej grupy dzieci dużym utrudnieniem bywa czasami poziom motywacji i zaangażowania. Często niezrozumienie otoczenia i ilość porażek prowadzą do zamykania się na innych, na nowe, na nieznane. Niepokojącym faktem jest wycofanie, blokada izolacja, nadużywanie słowa "nie wiem", wzruszanie ramionami, ucieczka przed kontaktem wzrokowym, czy stany apatii.  Dlatego tak ważna jest szybka reakcja, przygotowanie planu, a następnie działanie. Należycie dobrane metody oraz formy pracy, indywidualnie opracowany i poprawnie realizowany program edukacyjny, a także współpraca w obrębie trójkąta: dziecko – rodzic – specjalista, to gwarancja samodzielności i wielu sukcesów na miarę możliwości dziecka.

 

Alicja Iwanowska
Logopeda, oligofrenopedagog, terapeuta pedagogiczny
Centrum Terapii i Rozwoju Mowy MigaMiś

do góry
do góry
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper.pl