Głos odzyskany. Poradnik dla rodziców dzieci jąkających się autorstwa Doreen Lenz Holte to wyjątkowa książka-świadectwo, napisana przez matkę zmagającą się z wieloletnią niepłynnością mowy dziecka. To także próba odpowiedzi na pytanie: co mogę zrobić w takiej sytuacji w warunkach domowych i poza środowiskiem rodzinnym? Co mogą zrobić profesjonaliści? Jak pomóc dziecku?
 

Książka objęta cyklem "Logopeda poleca!"
Fragment recenzji Beaty Suligowskiej 

To bardzo pouczająca i potrzebna książka. Pokazuje jak często - my dorośli - chcąc na siłę uszczęśliwiać nasze dziecko, nieświadomie je unieszczęśliwiamy.
Książka obnaża to, co jest nieskuteczne w terapii dziecka jąkającego się i jego rodziny. Pokazuje jak nadmierny niepokój rodziców o dziecko oraz ich brak akceptacji dla niedoskonałego sposobu mówienia, może doprowadzić nawet do zupełnego milczenia dziecka.
Zatem Drogi Rodzicu, Nauczycielu i Specjalisto, przyjmij apel, jaki płynie z tej książki:
• „Nie wywieraj presji na swoje dziecko oraz pomóż mu pozbyć się presji, którą wywiera samo na siebie” (cytat z książki str. 92),
• skoncentruj się na budowaniu wewnętrznej siły i pewności siebie dziecka - bardziej niż na upłynnianiu jego mowy,
• zachwyć się dzieckiem i zrób wszystko, by mogło czuć się bezpiecznie i wyjątkowo w twojej obecności oraz by mogło wypowiadać się swobodnie bez względu na swoje trudności.

Beata Suligowska – logopeda, terapeuta, nauczyciel dyplomowany; prowadzi terapie jąkania dzieci i młodzieży oraz dorosłych w formie indywidualnej i grupowej, od kilkunastu lat związana z Klubem J w Krakowie.
 

Książka objęta cyklem "Psycholog poleca!"
Fragment recenzji Lucyny Jankowskiej-Szafarskiej 

To ważny głos w dyskusji nad istotą terapii dzieci jąkających się w Polsce, toczonej dotąd głównie pomiędzy profesjonalistami. Pogłębia ją o perspektywę rodzica i dziecka. Może zachęci polskich rodziców do szerszego udziału w pracach nad poprawą systemu opieki? Może rozwinie się – raczkujący dopiero u nas – ruch samopomocy rodziców dzieci jąkających się?
Doświadczenie bohaterów książki – Elliego i jego matki – dostrzeżone i przetłumaczone przez polskiego rodzica, zwraca uwagę na najważniejszą potrzebę dziecka: bycia akceptowanym, takim, jakie jest; razem ze swoimi umiejętnościami i talentami oraz ze swoimi niedoskonałościami. Zachęca do zachowania właściwej proporcji pomiędzy jej zaspokajaniem, a nastawionymi na poprawę płynności mowy oddziaływaniami terapeutycznymi. Aby w pogoni za nieskazitelną wymową nie zgubić czegoś znacznie cenniejszego…
To książka dla wszystkich, którym bliski jest złożony temat jąkania. Oby była kolejnym źródłem twórczych, nastawionych na rozwiązanie, dyskusji pomiędzy nimi.
Dziękuję Wydawnictwu Edukacyjnemu za włączenie się do tej ważnej misji!

Lucyna Jankowska-Szafarska – psycholog kliniczny, terapeuta w nurcie modyfikacji jąkania, współtworzyła i uczestniczy w ruchu samopomocy osób jąkających się w Polsce.

Fragment recenzji logopedy Pauliny Sentkiewicz

Poradnik radzi, na co rodzic powinien zwrócić uwagę, jakich błędów w wychowaniu nie popełniać.
Z punktu widzenia logopedy, książka pokazuje, że osoba jąkająca się jest wyjątkowa, indywidualna i nie powinniśmy sugerować się naszymi wynikami w terapiach, stereotypowymi metodami i teoriami, tylko wspólnie z rodziną szukać kompromisu, który wzbudzi w pacjencie poczucie bezpieczeństwa i chęć do mówienia. Poprawianie i wytykanie błędów sprawia, że osoby z niepłynnością mówienia, nie chcą dzielić się swoimi przeżyciami i terapia nie przynosi zadowalających efektów, na które liczą nie tylko rodzice, terapeuta, ale i sam jąkający się.

Pełny tekst recenzji tutaj - kliknij.

Fragment recenzji dr Anny Walencik-Topiłko: 

Jest to bardzo cenne i szczegółowo opisane studium sytuacji rodziców dziecka jąkającego się. Zaprezentowano ich obawy, myśli, przeżycia, próby podejmowania różnych środków zaradczych i terapii. Autorka tym samym bardzo trafnie opisuje, jaki wpływ na całą rodzinę ma jąkanie u dziecka.
Opisuje też swoje refleksje i spostrzeżenia na temat stosowanych w terapii metod.
Polecam – interesująca literatura nie tylko dla rodziców, ale też dla logopedów. Pokazująca wagę współpracy z rodzicami w procesie terapeutycznym. Potrzebę tłumaczenia etapów terapii oraz bieżącej komunikacji w czasie całego procesu.

dr n. hum. Anna Walencik-Topiłko
lingwista, logopeda
(spec. w zakresie neurologopedii, logorytmiki, emisji głosu)

Fragment recenzji Agnieszki Rykaczewskiej 

To relacja matki z walki o płynną mowę syna. To spojrzenie dziecka na proponowane mu terapie, terapeutów, emocje związane z własną mową. To opowieść o rodzinie, której towarzyszy problem jąkania. To w końcu stan amerykańskich badań nad niepłynnością mowy, proponowanych terapii, spojrzenie na terapeutów zajmujących się pomocom dzieciom.
I niech nie zmyli nas, że mówimy o amerykańskiej terapii jąkania dzieci. Problem, jaki spotkał rodzinę Doreen, może mieć odzwierciedlenie na każdym krańcu świata, również i w Polsce.
Doreen zauważyła problem z niepłynnością mowy swojego syna, kiedy ten miał zaledwie 2,5 roku. I jako zaniepokojona tym stanem, ale również chcąca jak najlepiej pomóc synowi, podjęła kilkuletnią przygodę z terapią syna oraz pogłębianiem wiedzy na temat stanu prowadzonych terapii w USA. I choć zapewniła dziecku jak najlepszą pomoc, nie przynosiła ona efektów, wprowadzając dziecko w stan logofobii. To, czego doświadczył Eli dotknęło wiele dzieci poddanych terapii jąkania. Tego dowiedzieli się podczas uczestniczenia w przeróżnych spotkaniach dotyczących jąkania. Bardzo ciekawe jest zaprezentowanie teorii „góry lodowej” okiem osoby jąkającej się przytoczonej podczas wykładu Russa Hicksa podczas konferencji National Stuttering Association w Baltimore w 2004 r.
Początkowe 5 lat terapii Eliego spowodowało, że:
- stawał się coraz cichszy,
- coraz rzadziej uczestniczył w zajęciach wymagających poznania obcych osób i rozmawiania z nimi,
- pojawiły się tiki, gdy próbował coś powiedzieć,
- pogrążał się w depresji,
- czuł się zmęczony.
Przykre czytać to terapeucie. Na szczęści terapia chłopca ma szczęśliwe zakończenie dzięki doktorowi Jerry'emu Halvorsonowi.

Agnieszka Rykaczewska - logopeda medialny, neurologopeda, konsultant poziomu IV Metody Tomatisa®
Pełny tekst recenzji tutaj - kliknij.