AGRESJA ‒ NOWE TABU? Dlaczego potrzebna jest nam i naszym dzieciom?
Jesper Juul

Książka w ciekawy sposób odpowiada na pytania, które zadaje sobie nie jeden dorosły, Czy agresja u dzieci jest zła? Jak uczyć dzieci radzenia sobie z silnymi emocjami? Jak należy na nią reagować? Co robić, gdy rodzeństwo ze sobą walczy? 
Według Autora, prawie wszyscy  potępiają agresję i próbują ją wyeliminować z życia, a tym bardziej ze  przedszkoli i szkół. Stawia jednak przy tym pytanie, czy słusznie?

Autor uważa, że agresja u dzieci nie jest przejawem złego lub trudnego charakteru, lecz ważnym sygnałem dla rodziców oraz nauczycieli. Ich głównym obowiązkiem jest zrozumienie tego przekazu, a co więcej  nauczenie dzieci radzenia sobie z emocjami w konstruktywny sposób. Dlatego też zamiast potępiać agresję ‒ mówi Jesper Juul ‒ należy ją przekształcać  w pozytywne działanie. Natomiast tłumienie i potępianie może prowadzić tylko do bardzo negatywnych skutków w życiu dorosłym: zaczynając od nieumiejętności radzenia sobie w konkurencyjnym środowisku świata współczesnego, a skończywszy na wybuchach niekontrolowanej, a co gorsza brutalnej przemocy.

Jesper Juul ukazuje, jak najlepiej postępować z przejawami agresji u dzieci, oraz jak wspólnie możemy rozładowywać dziecięcą frustrację oraz jak zamieniać ją w pozytywną energię. Autor uważa że, Agresywnym dzieciom należy się przede wszystkim zrozumienie, a nie potępienie ‒ pisze ‒ ponieważ one tylko naśladują agresywnych dorosłych.

Duński pedagog zwraca także szczególną uwagę na dwa rodzaje przemocy u dzieci: przemoc skierowaną na zewnątrz ku innym ludziom oraz taką przemoc skierowaną ku sobie, czyli tak zwane zachowania autodestrukcyjne. Ta ostatnia bywa jednak często lekceważona przez dorosłych, ponieważ jest mało szkodliwa dla otoczenia. Jednakże,  dzieci, które tłumią agresję, pogłębiając swoją frustrację, bywają wręcz czasem chwalone za spokój i posłuszeństwo. Tymczasem autodestrukcyjna przemoc powinna być poddana  szczególnej uwadze, ponieważ idzie w parze z bardzo niskim poczuciem własnej wartości u dzieci i stanowi poważne zagrożenie dla ich zdrowia nie tylko duchowego.